Goodbye Vietnam, Hello Laos (verzonden met de tablet en dus slechte layout)

de grens overgang.

We vertrekken 's ochtends, na een laatste pho ba (noedelssoep met rund), richting Laotiaanse grens. Onderweg krijgt Jozef een aanmoedigende slag met een stok van een oude Vietnamese boer, alsof zijn waterbuffel niet snel genoeg fietste. (Niet dat Jozef er uit ziet als een waterbuffel, ... ) Wij begrijpen de verwarring nog steeds niet maar zijn wel klaar voor een laatste Vietnamese klim, het valt mee en we bereiken op tijd de grens. 

Na de grenspost van Vietnam passeerden we de grenspaal op de top en daalden we naar de grenspost van Laos. Hier werden we al een eerste keer geconfronteerd met de rust en de "relax" mentaliteit van de Laotiaan. Niemand die exact wist wanneer de middag pauze gedaan was en wij ons visum konden aanvragen. Het duurde twee uur...

Na de afdaling sprong er weer een spaak bij Simon (een blijvend euvel) en besloten we vroeger te stoppen. We overnachtten in een guesthouse, samen met 3 andere toerfietsers. Een koppel dat van Londen naar Bankok fietst een Amerikaan die rondtrekt met een carbonnen koersfiets, bijna zonder bagage. We herstellen de spaak en kruipen optijd in ons bed want een dag later is het 145 km!

Fietsen in Laos.

Helaas geraken we achterop op schema waardoor we moeten koersen om voor 6 uur (het moment waarop de dag in 5 minuten plaatst maakt voor de nacht) in Odoumxay te zijn. Hier vinden we een super hotel, zalig! Want de benen voelen het een beetje. 

De volgende dag ontbijten en rijden we 120 km naar Luang Namtha waar we met twee Canadese hebben afgesproken voor een trekken. Helaas volgen zij niet de leuze "Wij op tijd, zij op tijd" en hadden zij onze benen onderschad en komen ze pas 3 dagen na ons aan. 

Het feest van de Naga

De avond van onze aankomst werd het feest in gang gezet. Een hele stoet kaarsjes met enkele mensen passeerde de tempel om vervolgens de kaarsjes te water te laten op de rivier. Gecombineerd met Laotiaans vuurwerk was dit een heel aangename avond. Daags nadien volgt de bootrace. We worden overrompeld door een massa mensen, veel beer lao en luide muziek, afkomstig van alle kanten. We eten er vis met de bijhorende groenten. Deze laatste werden door de vijzel gehaald en hebben een afschuwelijke smaak! Snel doorgespoeld met een beerlao of beter lauw bier.

De bootrace is al even indrukwekkend dan het bijhorende volksgebeuren, de boten racen per 2 ( het is niet de mekong hier) en volgen een bocht van de rivier, ... het lijkt ons niet eerlijk voor de boot in de buitenbocht ...

We proberen nog even om toe te treden tot een van de drinkkraampjes maar na drie uur op het festival hebben we een overdosis en hoofdpijn, waar is de rust gebleven in Laos? Ah, een antwoord op deze retorische vraag vonden we ergens achterin op het petanque terreintje van een cafe, een restant van de Franse koloniale invloed.

's Avonds ontmoeten we een fiets legende. Mark vertrok in Vladivostok en reed door Siberie en Mongolie langs alle niet geasfalteerde wegen. Hij passeert de meest desolate landschappen ter wereld. Wij zijn behoorlijk onder de indruk tot blijkt dat hij rijdt met klikpedalen, dat maakt het allemaal iets eenvoudiger. ;)

De trekking is geboekt, morgen ochtend om 9 uur trekken we voor 3 dagen en 2 nachten de jungle in!

Groeten uit Luang Namthe, Laos.