Ha Noi en de Ha Long Baai

Ha Long Baai

Vroeg in de ochtend vertrekken we met een minibus van aan het hotel naar een van de mooiste dingen op onze reis. We hadden al van verschillende personen gehoord dat de Ha Long Baai indrukwekkend was, maar we waren helemaal niet voorbereid op wat we zagen toen we met onze boot tussen de rotsen vaarden. Ah ja, waren we vergeten te vertellen, we hebben een eigen boot.

En van op die boot hadden we een uitzicht dat zelfs Jean-Marie Dedecker kan doen glimlachen. We kunnen eerlijk zeggen dat er tot dan toe geen mooiere plaats was om de nacht door te brengen. Wanneer de avond valt maken we kennis met de andere gasten, vooral Britten en onderdanen van hun voormalige kolonies, echt klassevolk. De volgende dag kijken we eerst even rond op ons eiland voor we iets anders doen. Ah ja, waren we vergeten te vertellen, we hebben een eigen eiland.

En van op dat eiland hadden we een uitzicht dat zelfs Herman Brusselmans er toe brengt een compliment te geven aan een ex-vriendin. We hebben echt zoveel mogelijk in onze dag proberen te proppen om zeker te zijn dat we niets zouden missen. Met de kayak andere stranden verkennen, tubing tussen de rotsen door, een Ier redden van de verdrinkingsdood, volleybal, ... allemaal vrij normaal dus. 

Weeral dachten we dat er niets was dat de baai nog specialer kon maken. Tot we rond tien uur `s nachts het water opnieuw indoken. We hebben geen idee hoe we dit mannelijk moeten beschrijven, maar door het lichtgevend plankton voelden we ons even Tinkerbell. Spijtig genoeg is het onmogelijk om hier een duidelijke foto van te maken. Dus ja, mannelijk baden in glitters.

Ha Noi

Zo rustig als we het hadden op het eiland, zo druk was het in Ha Noi. Nog even vermelden dat Vo Nguyen Giap op 4 oktober is overleden. Een generaal die tijdens de beide oorlogen redelijk wat straffe stoten heeft uitgehaald, zoals drie keer de cover halen van Times Magazine. Zijn lichaam werd tentoon gesteld in Ha Noi dus kwamen mensen van elke uithoek van het land samen voor een laatste groet. Doordat letterlijk duizenden stonden aan te schuiven, was er niemand te zien bij de tombe van Nonkel Ho of andere toeristische attracties. 

Van Ha Noi naar Dien Bien

Onze tweede nacht weer op de baan en we hebben echt geen zin in de gewoonlijke guesthouse, dus volgen we een man op de scooter door de rijstvelden naar een minderheidsdorpje. Als je denkt dat we hier de rust van ons eiland in Ha Long terugvinden zit je goed fout. Vanaf acht uur werd er naast ons gedanst, gezongen en gedronken. Daarna werden we uitgenodigd om op een groot veld naar optredens van de plaatselijke Thai-bevolking te gaan kijken. Toch even vermelden dat we de tweede plek hebben veroverd in de vlaggenroofcompetitie. 

Afscheid...

Nu we toch al een aantal dagen onderweg zijn wordt het tijd om van elkaar afscheid te nemen. We hebben alles samen beleefd maar de irritaties konden natuurlijk niet uit blijven. Zeker als je nat in het zweet zit af te zien na een slechte nacht kan het al eens beginnen jeuken. We hebben besloten om als vrienden uit elkaar te gaan, maar toch voelt het raar om er op deze manier een einde aan te maken. Hopelijk wennen jullie aan de baardloze foto`s.